Tot nu toe ben ik geen enkele medestudent tegengekomen die een baan als sociaal advocaat ambieert. Het inkomen - of het gebrek daaraan - is daarbij een veelgehoord argument om geen sociaal advocaat te worden. In de gesubsidieerde rechtsbijstand is inmiddels sprake van een sluimerende crisis. De rechtsbijstand aan mensen die zelf geen advocaat kunnen betalen, loopt gevaar. Bijna 70 procent van de sociale advocaten overweegt te stoppen, zo bleek uit een grote enquête van de SP, gepubliceerd door Eenvandaag. 1 Begin dit jaar kwamen honderden strafrechtadvocaten in opstand: ze ontvangen te weinig vergoeding voor het werk en ze vrezen dat dit uiteindelijk leidt tot ineenstorting van het systeem van rechtsbijstand. 2 Verantwoordelijk minister Dekker houdt echter vast aan zijn pakket van maatregelen, gericht op het verminderen van het aantal rechtszaken. Zijn motto luidt: minder zaken naar de rechter, meer oplossingen. 3 Deze nieuwsberichten riepen een aantal vragen op. Wat is er precies aan de hand in de sociale advocatuur? In welke mate is er de afgelopen jaren bezuinigd op de gesubsidieerde rechtsbijstand? Wat zijn daarvan de gevolgen? Is het door de minister voorgestelde steunpakket een voldoende oplossing voor dit probleem? In deze column probeer ik op deze vragen een antwoord te geven.

Lees de gehele column hier