Op 27 februari jl. vond het jaarlijkse congres van Simon van der Aa weer plaats. Traditiegetrouw werd dit evenement gehouden in het Van Swinderenhuys. De Congrescommissie heeft de afgelopen maanden alles op alles gezet om hier een succesverhaal van te maken. Er was een breed scala aan sprekers en workshopgevers geregeld uit verschillende disciplines om de bezoekers wegwijs te maken op het gebied van het onderwerp: euthanasie. In het kort omvatte dit met name de vraag wanneer iemand het recht heeft om te sterven. Het onderwerp werd echter niet enkel belicht vanuit juridisch oogpunt, maar ook vanuit de medische sector; met name om de bezoekers uit te leggen wat euthanasie nou exact is en in welke situaties het toegepast wordt.

De commissie en het bestuur waren al sinds de vroege uurtjes aanwezig op locatie om alles tot in de puntjes klaar te zetten voordat de bezoekers kwamen. Het congres startte omstreeks 09:30. Al vrij snel stroomde het pand vol met deelnemers, die voorafgaand aan de eerste ronde van workshops werden voorzien van koffie en thee door het enthousiaste personeel. De workshops werden door verzorgd door dr. mr. S.F. Hartkamp, in het dagelijks leven werkzaam als huisarts, en dr. H.A.M. Weyers, lid van de toetsingscommissie van euthanasie in Overijssel. De deelnemers werden in twee groepen opgedeeld en namen afwisselend van elkaar deel aan deze workshops. Dhr. Hartkamp gaf wat meer inzage in het medisch-technische aspect van de euthanasie en verklaarde zich als fervent tegenstander van huidige wetgeving. Mevr. Weyers staat daarentegen te boeken als iemand die de huidige wetgeving toejuicht. De bezoekers kregen met beide opvattingen te maken. Er was daarnaast voldoende ruimte voor discussie.

Na een geslaagde lunch kwamen er nog meer bezoekers opdraven, die zich hadden ingeschreven voor het middaggedeelte. Hiervoor stond een viertal lezingen op het programma, die plenair gegeven werden. De eerste spreker was niemand minder dan prof. dr. A.A.E. Verhagen, kinderarts en grondlegger van het ‘Gronings Protocol’. Hij legde ons op bevlogen wijze uit waarom hij dit protocol had opgesteld, hetgeen inhoudt dat levensbeëindiging mogelijk is bij pasgeborenen met buitengewoon ernstige aandoeningen. Hierna was drs. T.H.R. De Jong aan de beurt. De Jong is tevens een medicus, een neurochirurg om precies te zijn, en hij deelde de mening van Verhagen absoluut niet. In zijn door argumenten geschraagde betoog probeerde hij de aanwezigen er juist van te overtuigen dat het Gronings Protocol kant noch wal raakt. Na de lezingen van deze twee medici was er opnieuw een kleine pauze, waarin de bezoekers konden discussiëren in hoeverre ze het eens waren met de sprekers.

Vervolgens vonden er twee juridische lezingen plaats. Dit werd afgetrapt door procureur-generaal prof. mr. dr. R. Otte. Hoewel hij een ietwat andere stijl hanteerde dan de andere sprekers, nam hij ons mee in zijn overwegingen betreffende de juridische status van euthanasie. Dit deed hij op een prachtige manier. Last but not least was het aan mr. M. De Die om haar lezing te verzorgen. Als advocate gezondheidsrecht kon zij ons perfect vertellen over de recent bij de Hoge Raad lopende euthanasie-zaak. Nadat alle sprekers hun lezing hadden voltooid, was er de mogelijkheid voor de mensen in de zaal om hun zegje te doen of vragen te stellen. Dit mondde uit in een interessante discussie, waaruit andermaal bleek dat de sprekers qua opvattingen tamelijk uiteenliepen. Uiteindelijk werd de dag afgesloten met een gezellige borrel, waarop de nodige drankjes zijn genuttigd door de deelnemers, sprekers, maar ook door de organisatie.​

Wij kijken terug op een geslaagd congres en een interessante dag waar we veel geleerd hebben. Wij willen de congrescommissie en de sprekers dan ook nogmaals bedanken voor hun enorme inzet en hun bijdrage aan deze dag.